धम्की न दे भारत

– मेदिनीनाथ सुवेदी


हाम्रो खास छिमेक भै स्थिति निकै मिल्दा दुबै देशको,
धेरै वर्ष अगाडिदेखि बलियो मित्रत्व सम्बन्ध भो ।
त्यो नै पुष्ट गराउँदै अघि बढ्यौँ भूल हाम्रो छ त ?
सोझै राख्छु दबाबमा म त भनी धम्की न दे भारत !

सानो गर्दछ के सबै किसिमले मै हूँ ठुलो देश त,
खाँचो हुन्छ अनेक चीज न दिए नेपालमा के छ र ?
भन्ने भाव लिएर तुच्छपनका ठानेर हामीसित,
लत्री आउँछ, भित्र यो मत लिँदै धम्की न दे भारत !

यो नेपाल पवित्र नै छ अरुको दासत्वले शून्य छ,
धेरै वर्ष त मुस्लिमी बृटिसको दासत्वमा भारत ।
बाँचेको इतिहास भन्छ भवमा साक्षी बनी स्पष्ट त,
ठूलो पेट नचाउँदै समरको धम्की न दे भारत !

हाम्रा वीर सपूत छन् समरमा यो विश्व थर्काउने,
हाम्रा जोश र होस छन् मुलुक यो आकल्प जोगाउने ।
यो सांसारिक शत्रुको बल लिने नेपालमा शक्ति छ,
तेरो तागत छैन कत्ति यसमा, धम्की न दे भारत !

हिंसाहीन बनी लडाइँ नगरी शान्ति–प्रथा ल्याउन,
गान्धीवाद चल्यो त्यही मुलुकमा स्वातन्त्र्य फर्काउन ।
जन्मी नेहरुबाट नै अब म¥यो त्यो पञ्चशील स्वतः,
त्यत्रो धाक कहाँ गयो ? समरको धम्की न दे भारत !

गर्दे सन्धि छिटै कि पारबहनी वाणिज्य सम्बन्ध यो,
साठी (१९६०) को जुन शर्तमा छ बलियो त्यै शर्तमा चल्छ यो ।
सम्झी राख भविष्य इज्जत नयाँ मित्रत्वले प्रेरित,
भै त्यो भूल सुधार झट्ट गरिदे, धम्की न दे भारत !

सं.रा.सं. प्रति फर्कंदा वचनमा बल्छी परेको दिन,
लाग्ने लाज तँसाथ छैन कि त्यसै गर्छस् अमैत्री किन ?
नाकाबन्द गरेर दुर्नियतको छारो उडाइस् कि त,
तेरो हुन्न भलाइ कत्ति अहिले, धम्की न दे भारत !

ठूला चीन अमेरिका रुसहरुलाई बरु हाँक दे,
साना देश अँठ्याउने कलुषता राख्ने प्रथा छोडिदे
तेरो यो स्थिति ठीक छैन अरुले भन्छन् सधैँ स्पष्टः,
नेपालीसँग मिल्नुपर्छ कहिल्यै धम्की न दे भारत !

टिस्टा पूर्व दिशा र पश्चिम दिशा किल्ला त त्यो काँगडा,
हाम्रो साँध थियो लडेर बलले सीमा गरेको खडा ।
त्यो ताजा इतिहास आज सबले आँट्यौँ भने सर्वतः,
आफ्नै देश बढाउँछौँ अघि बढी, धम्की न दे भारत !

आफ्नो नैतिकता कतातिर गयो सोचेर राम्रैसँग,
राख्नै पर्दछ मित्रता दृढ अझै सम्झेर हामीसित ।
हिन्दू राष्ट्र भनेर एक भवमा यो देश प्रख्यात छ,
हाम्रो शक्ति बुझेर बोल्नु, कहिल्यै धम्की न दे भारत !

मान्दैनस् यदि सन्धि गर्न सुरिँदै गर्छस् भने निर्णय,
गर्छौँ पूर्ण विरोध कत्ति नझुकी हौँ वीरका वंशज ।
हाम्रा मानिस छन् त्यहाँ जति यहाँ फर्काई दे सैनिक,
लड्नै पर्छ भने लडौँ अघि सरी धम्की न दे भारत !
(२०२७ सालमा नेपाल–भारत पारवहन सन्धि बिग्रेको बेला भारतले नाकाबन्द गरी नेपाललाई दुःख दिएको थियो । त्यसैबेला लेखिएको प्रस्तुत कविता अहिले पनि उत्तिकै सान्दर्भिक रहेको ठानी हामीले यहाँ प्रकाशन गरेका हौँ – सं.)